Alkylpolyglycosiden in persoonlijke verzorgingsproducten

De afgelopen tien jaar heeft de ontwikkeling van grondstoffen voor persoonlijke verzorgingsproducten zich op drie belangrijke gebieden ontwikkeld:

(1) mildheid en verzorging voor de huid

(2) hoge kwaliteitsnormen door minimalisatie van bijproducten en sporenverontreinigingen

(3) ecologische compatibiliteit.

Officiële regelgeving en consumentenbehoeften stimuleren in toenemende mate innovatieve ontwikkelingen die de principes van proces- en productduurzaamheid volgen. Een aspect van dit principe is de productie van alkylglycosiden uit plantaardige oliën en koolhydraten uit hernieuwbare bronnen. De ontwikkeling van commerciële technologie vereist een hoge mate van controle over grondstoffen, reacties en verwerkingsomstandigheden om te voldoen aan de kwaliteitseisen van moderne cosmetische grondstoffen en om deze tegen redelijke kosten te produceren. Op het gebied van cosmetica is alkylglucoside een nieuw type oppervlakteactieve stof met conventionele niet-ionische en anionische eigenschappen. Tot op heden bestaat het grootste deel van de commerciële producten uit reinigingsmiddelen, vertegenwoordigd door C8-14 alkylglycosiden, die worden gekenmerkt door hun huid- en haarverzorgingseigenschappen. C12-14 alkylpolyglycoside fungeert als emulgator in specifieke formuleringen en met name in micro-emulsies, en onderzoekt de prestaties van C16-18 alkylpolyglycoside als een zelfemulgerende o/w-basis gemengd met vetalcohol.

Voor lichaamsreinigingsformules moet een nieuwe, moderne oppervlakteactieve stof goed verenigbaar zijn met de huid en slijmvliezen. Dermatologische en toxicologische tests zijn nodig om het risico van een nieuwe oppervlakteactieve stof te beoordelen en, nog belangrijker, om mogelijke stimulatie van levende cellen in de basale laag van de epidermis te identificeren. In het verleden was dit de basis voor claims over de mildheid van oppervlakteactieve stoffen. Tegelijkertijd is de betekenis van mildheid sterk veranderd. Tegenwoordig wordt mildheid begrepen als de volledige compatibiliteit van oppervlakteactieve stoffen met de fysiologie en functie van de menselijke huid.

Met behulp van verschillende dermatologische en biofysische methoden werden de fysiologische effecten van oppervlakteactieve stoffen op de huid bestudeerd. Hierbij werd begonnen aan het huidoppervlak en werd verder gegaan naar de diepere laag van de basale cellen via de stratum corneum en zijn barrièrefunctie. Tegelijkertijd werden subjectieve sensaties, zoals de sensatie van de huid, vastgelegd via de taal van aanraking en ervaring.

Alkylpolyglycosiden met C8- tot C16-alkylketens behoren tot de groep zeer milde oppervlakteactieve stoffen voor lichaamsreinigingsformules. In een gedetailleerde studie werd de compatibiliteit van alkylpolyglycosiden beschreven als een functie van de zuivere alkylketen en de polymerisatiegraad. In de gemodificeerde Dühring-kamertest vertoont C12-alkylpolyglycoside een relatief maximum binnen het bereik van milde irritatie-effecten, terwijl C8-, C10- en C14-, C16-alkylpolyglycoside lagere irritatiescores opleveren. Dit komt overeen met observaties bij andere klassen oppervlakteactieve stoffen. Bovendien neemt de irritatie licht af met een toenemende polymerisatiegraad (van DP = 1,2 tot DP = 1,65).

APG-producten met gemengde alkylketenlengtes vertonen de beste algehele compatibiliteit met een hoger aandeel lange alkylglycosiden (C12-14). Ze werden vergeleken door de toevoeging van zeer milde hypergeëthoxyleerde alkylethersulfaten, amfotere glycine of amfotere acetaat en extreem milde eiwitvetzuren aan collageen- of tarweproteolytische stoffen.

De dermatologische bevindingen in de armflex-wastest laten dezelfde rangschikking zien als in de gemodificeerde Dühring-Kamertest, waarbij gemengde systemen van standaard alkylethersulfaat en alkylpolyglycosiden of amfotere co-surfactanten worden onderzocht. De armflex-wastest maakt echter een betere differentiatie van de effecten mogelijk. De vorming van erytheem en schilfering kan met 20-30% worden verminderd als ongeveer 25 °10 van SLES wordt vervangen door alkylpolyglycoside, wat een reductie van ongeveer 60% betekent. Bij de systematische opbouw van een formulering kan een optimum worden bereikt door de toevoeging van eiwitderivaten of amfotere stoffen.