Bioactief glas

(calciumnatriumfosfosilicaat)

Bioactief glas (calciumnatriumfosfosilicaat) is een soort materiaal dat lichaamsweefsels kan repareren, vervangen en regenereren, en het vermogen heeft om verbindingen tussen weefsels en materialen te vormen. Bioactief glas, ontdekt door Hench in 1969, is een silicaatglas dat bestaat uit basiscomponenten .

De afbraakproducten van bioactief glas kunnen de productie van groeifactoren bevorderen, celproliferatie bevorderen, de genexpressie van osteoblasten en de groei van botweefsel verbeteren. Het is tot nu toe het enige kunstmatige biomateriaal dat zich zowel met botweefsel als met zacht weefsel kan verbinden.

Het meest opvallende kenmerk van bioactief glas (calciumnatriumfosfosilicaat) is dat na implantatie in het menselijk lichaam de toestand van het oppervlak dynamisch verandert in de loop van de tijd, en dat er een bioactieve laag van hydroxycarbonaatapatiet (HCA) op het oppervlak wordt gevormd, die een hechtingsinterface biedt voor het weefsel. Het meeste bioactieve glas is een bioactief materiaal van klasse A, dat zowel osteoproductieve als osteoconductieve effecten heeft en een goede hechting heeft met bot en zacht weefsel. Bioactief glas (calciumnatriumfosfosilicaat) wordt toepasbaar geacht op het gebied van reparatie. Goed biologisch materiaal. Dit soort restauratiemateriaal wordt niet alleen veel gebruikt, maar heeft ook onvervangbare magische effecten in professionele producten op veel gebieden, zoals huidverzorging, bleken en rimpelverwijdering, brandwonden en brandwonden, mondzweren, maag-darmzweren, huidzweren, botherstel, verlijming van zacht weefsel en botweefsel, tandvullingen, tandheelkundige overgevoeligheidstandpasta enz.