Bioactief glas

(calciumnatriumfosfosilicaat)

Bioactief glas (calciumnatriumfosfosilicaat) is een materiaalsoort dat lichaamsweefsel kan herstellen, vervangen en regenereren en verbindingen kan vormen tussen weefsels en materialen. Bioactief glas werd in 1969 door Hench ontdekt en is een silicaatglas dat is samengesteld uit basiscomponenten.

De afbraakproducten van bioactief glas kunnen de productie van groeifactoren bevorderen, celproliferatie stimuleren, de genexpressie van osteoblasten en de groei van botweefsel verbeteren. Het is tot nu toe het enige kunstmatige biomateriaal dat zich kan hechten aan botweefsel en tegelijkertijd kan verbinden met zacht weefsel.

De meest opvallende eigenschap van bioactief glas (calciumnatriumfosfosilicaat) is dat na implantatie in het menselijk lichaam de oppervlakteconditie dynamisch verandert met de tijd, en dat er een bioactieve laag hydroxycarbonaatapatiet (HCA) op het oppervlak wordt gevormd, die een hechtingsinterface voor het weefsel vormt. De meeste bioactieve glassoorten behoren tot klasse A bioactieve materialen, die zowel osteoproductieve als osteogeleidende effecten hebben en een goede hechting hebben met bot en zacht weefsel. Bioactief glas (calciumnatriumfosfosilicaat) wordt beschouwd als toepasbaar op het gebied van reparatie. Goed biologisch materiaal. Dit soort restauratiemateriaal wordt niet alleen veel gebruikt, maar heeft ook onvervangbare magische effecten in professionele producten op vele gebieden, zoals huidverzorging, whitening en rimpelverwijdering, brandwonden en verbrandingen, aften, maag-darmzweren, huidzweren, botherstel, hechting van zacht weefsel en botweefsel, tandvullingen, tandpasta voor overgevoeligheidsbehandelingen, enz.