2.3 Olefinesulfonaat
Natriumolefinesulfonaat is een type sulfonaatsurfactant dat wordt bereid door olefinen als grondstof te sulfoneren met zwaveltrioxide. Afhankelijk van de positie van de dubbele binding kan het worden onderverdeeld in α-alkenylsulfonaat (AOS) en natrium-intern olefinesulfonaat (IOS).
2.3.1 a-alkenylsulfonaat (AOS)
AOS is een klasse sulfonaatsurfactanten die wordt verkregen uit a-olefinen (veelgebruikte C14-C18-olefinen) door middel van sulfonering, neutralisatie en hydrolyse. AOS is een ander type oppervlakteactieve stof dat op grote schaal wordt geproduceerd na LAS en AES. AOS is in feite een mengsel van natriumalkenylsulfonaat (60%-70%), natriumhydroxyalkylsulfonaat (30%) en natriumdisulfonaat (0-10%). Het product is meestal verkrijgbaar in twee vormen: 35% vloeibaar en 92% poeder.
AOS (C2024AOS) met een hoog koolstofgehalte heeft een goed afsluitvermogen bij hoge temperaturen in schuimoverstromingen, waardoor het goede toepassingsperspectieven heeft.
2.3.2 Natrium interne olefinesulfonaat (IOS)
Intern olefinesulfonaat (ook wel IOS genoemd) is een type sulfonaatsurfactant dat wordt verkregen uit interne olefine door sulfonering, neutralisatie en hydrolyse. De verhouding van natriumhydroxysulfonaat tot natriumalkenylsulfonaat in IOS-producten hangt af van het al dan niet optreden van veroudering na sulfonering: als de interne olefine direct wordt geneutraliseerd na sulfonering zonder veroudering, bevat het product ongeveer 90% hydroxysulfonzuur (natrium) en 10% natriumalkenylsulfonaat; als de interne olefine wordt geneutraliseerd na sulfonering en veroudering, neemt het gehalte aan natriumhydroxysulfonaat in het product af, neemt het gehalte aan natriumalkenylsulfonaat toe en neemt het gehalte aan vrije olie en anorganische zouten toe. Bovendien bevindt de sulfonzuurgroep van IOS zich in het midden van de koolstofketen, waardoor een intern olefinesulfonaat ontstaat met een "dubbele hydrofobe staartketen"-structuur. IOS-producten zijn donkerder van kleur dan AOS-producten en worden voornamelijk gebruikt in bepaalde industriële sectoren.
2.4 Natriumvetzuurmethylestersulfonaat
Natriumvetzuurmethylsulfonaat (MES) is doorgaans een oppervlakteactieve stof die wordt verkregen uit C16-18-vetzuurmethylester door middel van SO3-sulfonering, veroudering, herverestering, bleken en neutralisatie. Het verschil in productietechnologie zit hem voornamelijk in bleken en veresteren. De volgorde van het chemische proces kan worden toegeschreven aan zuurbleken, neutraal bleken en secundaire bleektechnologie. MES heeft een goed decontaminatievermogen, een sterk dispergerend vermogen voor calciumzeep en is gemakkelijk biologisch afbreekbaar.